پیروزی ۳–۰ رئال مادرید مقابل اتلتیک بیلبائو فقط حاصل برتری فردی نبود؛ این بازی نمونهای روشن از تغییرات تاکتیکی ژابی آلونسو بود. در ادامه مهمترین نکات این دیدار را مرور میکنیم:
۱. پرس لایهبهلایه و بستن کانالهای انتقال توپ
رئال برخلاف فصول گذشته از پرس خطی استفاده نکرد. تیم آلونسو در این بازی با پرس سهمرحلهای جلو آمد:
امباپه و وینیسیوس مسیر پاسهای اولیه را بستند،
والورده سطح دوم فشار را ایجاد کرد،
و زوج چوآمنی–کاماوینگا سریع توپهای برگشتی را جمع کردند.
بیلبائو بهوضوح در ساخت بازی از عقب مشکل داشت و مجبور به ارسالهای بلند شد.
۲. کاماوینگا؛ تسلط کامل بر مرکز زمین
کاماوینگا شاید بهترین بازیکن غیرگلزن مسابقه بود.
او علاوه بر گل زیبایی که روی ضربه سر به ثمر رساند، با پوششهای سریع و جابهجاییهای عمقی، تعادل مرکز زمین را نگه داشت.
نقش او در گردش توپ باعث شد رئال با صبر بیشتری مالکیت را کنترل کند و حملهها پختهتر شکل بگیرد.
۳.امباپه؛ تفاوت در لحظههای کلیدی
دبل امباپه نتیجه توانایی او در استفاده از کوچکترین فضاها بود.
بیلبائو بارها او را تحت فشار قرار داد، اما تغییر جهتهای سریع و فرارهای قطریاش خط دفاعی را متلاشی کرد.
رئال مادرید با داشتن چنین سلاحی در انتقالها، در هر بازی شانس خلق چند موقعیت بزرگ را دارد.
رئال مادریدِ آلونسو نهتنها نتیجه گرفت، بلکه نشان داد سبک بازیاش نسبت به هفتههای قبل بالغتر شده است؛
پرس ساختاریافته، مالکیت هدفمند و کیفیت ستارهها باعث شد پیروزی در سانمامس کاملاً قاطعانه باشد.
